Normandië Paasvakantie 2016

Paasvakantie 2016 - De maidentrip
- Normandië
Gegeven: een 4-daags hotelarrangement in Bagnoles de ‘l Orne (Basse Normandie), geboekt vóór de historische aanschaf van onze campervan, hierna genaamd ‘Ziggy’, een feit was. Maw een road-trip door Frankrijk vooraleer onze eindbestemming te bereiken was tot voor kort niet echt een optie. Nu dus wel!
Dag 1 Antwerpen – Equihen Plage (Baie de la Somme)
Laten we vooral de zenuwachtigheid en ongemakjes vooraf achter de rug laten en ongebreideld op vakantie vertrekken! Zoals oud-premier Jean-Luc Dehaene zaliger ooit sprak: ‘We lossen het probleem op als het zich stelt!’ Met deze wijze gedachte in het achterhoofd zetten we koers naar La Douce France, meer bepaald Boulogne-sur-Mer, een wat verlebberd kustoord met als voornaamste attracties een ommuurde kathedraal en een jachthaven met gigantisch aquarium Nausicàa en een mooi aangelegde promenade met indrukwekkend strand. Nu we met de Ziggy onderweg zijn is onze aandacht voor een eerste overnachting gevestigd op een camping veeleer dan op een B&B of hotel zoals in het verleden wel eens het geval was.
Misschien eerst een de keuze voor de naam Ziggy verklaren: Het is eigenlijk even simpel als emotioneel. De beslissing over de aankoop van onze campervan viel in het weekend van 10 januari, de dag waarop één van onze helden David Bowie o zo bombastisch en indrukwekkend de eeuwigheid verkoos boven het lijdzaam ondergaan van zijn pijn, vandaar. Soit, dit gezegd zijnde, dragen wij onze maidentrip op aan de overleden kunstenaar.
Gewapend met campinggidsen en wegenkaarten – no GPS for us! – sporen wij Ziggy yippyaho-gewijs aan tot enkele kilometers buiten het drukke badstadje naar Equihen Plage, een gat van jewelste, maar met een prachtig strand en een degelijke camping met mooie plaatsen, een ‘stunning view’ en wat belangrijk is, verzorgd sanitair, want voor een goed doucheke moet je toch niet echt bij Ziggy zijn, ook niet temeer omdat we nu ontdekken dat onze gastoevoer, noodzakelijk voor warm water en verwarming, niet functioneert! We kunnen een lichte vloek niet onderdrukken, maar besluiten om wat te improviseren met brood, saucisse en een lekker gekoelde vin Blanc (van ‘dunaldi’), want onze koelkast(je) werkt wel naar behoren.
Die gastoevoer, wat kan dat nu toch zijn? Het zal ongetwijfeld in iets heel simpels liggen, maar onze onervarenheid geeft ons nog niet het nodige lef om de eerste de beste camperaar aan te spreken om hulp. We zien morgen wel! De nacht wordt koud, het donsdekbed brengt redding!

Dag 2 – Equihen Page – Rouen – St Arnoult (Seine Maritime)

Na een verkwikkende douche en een lekker kopje koffie voor Brigitte, Lapsang Souchong voor mij, vatten we de tweede etappe aan. We doen wat kilometers langs de snelweg, omdat we Rouen wel eens willen zien. Het loont de moeite! Het historisch stadscentrum is ronduit indrukwekkend met heel veel oude typische houten gevels en een aantal fenomenale kerkgebouwen, waarvan de kathedraal het hoogste ‘wow!’- gehalte heeft. In deze mastodont is Jeanne D’Arc ter dood veroordeeld geweest. Spijtig genoeg is er vandaag een kleine meteorologische storing en blijft het weer wat druilerig.
We besluiten terug kustwaarts te trekken en belanden net voor sluitingstijd ( 18u) bij de receptie van camping La Vallée in Sint Arnoult, nabij de mondaine badplaats Deauville. Deze attractieve camping ligt er nu nog wat verlaten bij, maar is in de zomermaanden ongetwijfeld een oord van verderf qua kinder- en waterpret. Gelukkig voor ons is de bar al open en kunnen we ons t goed doen aan drank ende spijzen, zoals daar zijn: Muscadet en pizza
Nog steeds hebben we geen oplossing voor ons gasprobleem en spenderen we ook de tweede nacht dicht bijeen en onder een warme dons.

Dag 3 – Deauville – Clécy

’s Anderdaags is de zon al snel van de partij en drinken we onze koffie/thee tegen de muur van het aanpalend sanitairgebouw. Een sympathiek ogend bejaard koppel, blijkbaar uit Rouen wil naar binnen gaan en spreekt ons aan, iets wat nog dikwijls zal gebeuren, want campervolk, dat is een klein wereldje, vergelijkbaar met het korfbal. Na twee dagen trek ik mijn stoute schoenen toch maar aan en ik besluit om de sympathieke fransman op de man af te vragen of hij iets van gas kent. Hij laat onmiddellijk alles vallen en begint met mij aan een zoektocht die niet zal eindigen vooraleer hij het probleem gevonden en opgelost heeft! En zo geschiede… de snode spelbreker blijkt een eenvoudig groen drukknopje te zijn nabij de aansluiting van de gasfles! Wij blij en onze ‘sympa’ een fles Bordeaux rijker. Bizar feit: nadat dit euvel is verholpen speelt mijn mp3 drager spontaan een nummer van Claude François! We kunnen nu volop van onze Ziggy genieten en zelf in ons levensonderhoud voorzien. Enkel wifi, een onmisbaarheid van deze tijd, blijkt hier moeilijk te verkrijgen. Het is als een brood kopen in Rusland: hopeloos lang wachten en op het einde weet je niet of het wel zal lukken.
Na een gezonde ochtendwandeling rond de camping (met meertje!) vullen we onze watertank en rijden we richting Deauville-Trouville, een siamese tweeling aan de kust, bekend om zijn hippodromes en een jaarlijks terugkerend filmfestival, het kleinere broertje van Cannes, zeg maar. Aan de gebouwen merk je het al, maar het kakineuze gehalte stijgt naarmate je de zeedijk nadert en is recht evenredig met het aantal ‘theemutskes’(zie foto), een vestimentair fenomeen dat blijkbaar onlosmakelijk verbonden is met het m’as-tu-vu volk dat dit soort bolwerken frequenteert. Na een te iets te dure chardonnay aan de ‘Bar du Soleil’ strompelen we terug naar Ziggy om koers te zetten naar minder hautaine oorden en die vinden we ietwat ten zuiden van Caen, in het dorpje Clécy aan de Orne, waar we van de jonge enthousiaste camping eigenaar een plaatsje mogen kiezen aan de rand van de stromende rivier, waar we begroet worden door een koppel gepensioneerde Engelsen en een handvol eenden. Van een internationaal gekwetter gesproken!

Dag 4 : Clécy – Bagnoles de l’Orne

De dag begint met enkele fikse regenbuien en na het obligate thee/koffiekwartiertje jagen we Ziggy de baan op richting Bagnoles de l’Orne, een kuuroord waar ons hotelletje wacht dat we dus reeds voorheen geboekt hadden via het onvolprezen vakblad Klasse, een magazine voor onderwijspersoneel en zodoende vol reis- en vakantietips en dito aanbiedingen. Op de weg naar Bagnoles ligt ook Domfront, een cité médiévale en die naam zeker waardig. We rijden door het uitgestrekte Forêt des Andaines en belanden zo op onze bestemming. Na een korte verkenning annex apéro-stop is het tijd voor een korte siësta. De barometer staat nog altijd op wisselvallig. Verhongeren ga je hier absoluut niet doen, de restaurants en bistrots zijn alom tegenwoordig in dit luxe-oord dat waarschijnlijk tegen de zomer een tsunami van welnessfreaks en andere reumalijders te verwerken krijgt. Nu is het er nog stil en vredig.
Brigitte zit nu in bad en straks gaan we in de bar beneden plannen smeden rond een uitstapje morgen. Ondertussen wil ik een en ander googlen, maar ook hier is internettoegang, nochtans volgens het hotel ‘free and nlimited access’ genoemd, compleet onbestaande. Echt op zijn Frans. Ik begrijp dit niet. In dit digitale tijdperk van snelle bits en bytes blijft dit land toch echt achterop hinken. Man, man, man!! Maak het dan betalend voor mijn part, maar zorg dat het deftig en goed te gebruiken is!! Een oude postduif is sneller van Quievrain in Antwerpen dan een zoekopdracht op het net in Frankrijk. Hopeloos!!

Dag 5: Rennes

Hierover kunnen we kort zijn. Heel wat kilometers gedaan om de hoofdstad van Bretagne te zien, maar een beetje op onze honger gebleven. Op de Champ Jacquet, een knus pleintje met wat middeleeuwse gevels snel nog geprofiteerd van een streep zon in een goed glas chardonnay en even door de straten gekuierd, maar wegens iets te veel politie aanwezig vanwege een manifestatie, zijn we vlug afgedropen. Op de terugweg, bijna aan ons hotel worden we nog tegengehouden door de gendarmerie voor een documentencontrole. Alles in orde en een leuke babbel met een gemoedelijke flik-die-al-met-één-been-in-zijn-pensioen-stond later zitten we nog een paar uur in een heerlijk zonnetje op het terras van Brasserie Le Lido in Bagnoles, de zaak met het meeste zon-uren op deze namiddag. ’s Avonds gaan we naar een italiaan tegenover het Casino die, heel toepasselijk voor Brigitte ‘Il Coccodrillo’ heet. Met de groeten aan de collega’s doen we ons te goed aan de heerlijke
Pasta al Prosciutto di Parma! Moe maar voldaan kruipen we in ons bed. De TV braakt Champions League voetbal uit: Barcelona Atletico Madrid. Het staat 0-1 aan de rust. Ik pik nog een pittige tweede helft mee en Barcelona wint via de suprematie van MSN (u weet wel, Messi-Suarez-Neymar) met 2-1. beide doelpunten komen van de bijtgrage Luis Suarez.

Dag 6: Caen - Courceulles s/Mer – Bayeux

Met alle respect, maar in Bagnoles zelf is niet echt veel te beleven buiten mooie zichtjes, een handvol terrasjes en enkele degelijke restaurants. We gokken erop dat het weer richting kust iets beter zal meevallen, maar al snel blijkt dat dit iets is wat we nog wat meer onder de knie moeten zien te krijgen. We duiken Caen binnen onder een strakke wind en grijze hemel. Toch is dit een stad waar je onmiddellijk een goed gevoel bij krijgt. Met wat meer zomerse temperaturen ben je hier al snel een hele dag kwijt. Een groot kasteel, een abdij, majestueuze kerken en kathedralen, Caen heeft het allemaal. Helaas begint het te regenen (tja,… Normandië hé!) en we vluchten op het goed geluk een klein cafeetje binnen. Goede keus, want het interieur is verrassend knus en gezellig.
Na Caen trekken we verder naar de kust voor wat beter weer, maar ook in Courceulles is dit niet meteen aan de orde. We worden er haast weggeblazen door de stormwind. De pancardes van de restaurants maken uitnodigend melding van Moules- Frites voor amper 10€, maar het is al twee uur en ‘la cuisine est ferméé, désolée messieurs dames!’ Het begint al te borrelen, maar ik hou me kalm!
Op het strand aan de pier is nog een snack-bar die doorlopend dingen serveert als pannini’s en een bordje frietjes. We maken er dan ook gretig gebruik van. Nog even het strand op voor een paar mooie kiekjes en hopla, on the road again.
We zijn hier op een boogscheut van Bayeux en daar hoort onlosmakelijk ‘het tapijt’ bij. “Dat moet je toch eens gezien hebben” hoor je dikwijls zeggen. Dus allen daarheen, al had ik eerlijk gezegd geen flauw benul van wat ons te wachten stond. Eén of ander wandtapijt, ja, maar Mon Dieu nog aan toe, wat een overrompeling is dit. Een zeventig meter lang geborduurd stripverhaal uit het gezegende jaar 1056 na Chr. In pakweg 58 taferelen dat de inval van een zekere koning Harold in Picardië voorstelt en uiteindelijk uitmondt in de befaamde slag om Hastings. Geen wonder dat dit UNESCO-werelderfgoed is. Verbluffend is hier een term op zijn plaats!
Na de ‘Tapisserie’ is er ook nog even tijd voor de Patisserie van Bayeux in de vorm van een lekkere pain chocolat aux amandes. Njam!!
Na een toch iets te lange terugtocht maken we het ons makkelijk door nog een keer in het hotel te eten. Brigitte gaat voor het lekkere konijn met penne en groentjes, ik voor de plat du jour en die is vandaag ‘Paleron de boeuf braisé’, een beetje als stoofvlees maar in plakken gesneden en met gebakken aardappeltjes. We sluiten op de kamer nog af met een shotje Calvados. Ik moet u niet vertellen dat ze ons niet moesten ‘wiegen’!

Dag 7: St Martin en Campagne

Ons verlofje zit er bijna op en we vatten de terugtocht aan, maar niet vooraleer we toch nog één tussenstop willen maken aan de Normandische kust, meer bepaald het gedeelte aan de krijtrotsen ter hoogte van Dieppe. Magnifieke kliffen en dito uitzicht over La Manche, zoals de Fransen het Kanaal noemen. We vinden er een prima camping, die helaas nog wat uitgestorven is zo vroeg in het seizoen en de info in onze campergids dat het restaurant en bar het hele jaar geopend zijn blijkt wat overdreven. Ook voor de rest is dit gat evenals de omliggende dorpen zo goed als verlaten en valt er nog bitter weinig te doen. Soit, de zon maakt toch plaats voor een regenbui , er is wifi(!)en we maken dan maar ons eigen café ‘In de Ziggy’ met een fris gekoelde Riesling. Gezelligheid heeft soms niet veel nodig! Morgen de laatste rit in lijn St Martin – Antwerpen.
Ziggy’s doop is een feit!